Polyphemus

Aeneas et Troiani naves conscendunt; ab urbe Troia in terras
ignotas navigant. diu terram quaerunt ubi novam Troiam condere
possunt; multos labores, multa pericula subeunt; saepe desperat
Aeneas. tandem constituunt ad Italiam navigare.
sed ubi ad Siciliam accedunt, magnum periculum vix vitant,
nam saxa vident ubi habitat Scylla, monstrum horribile, et
sonitum ingentem audiunt verticis ubi Charybdis undas evomit.
pater Anchises magna voce clamat: 'fugite; naves e periculo
eripite; nam in illis saxis habitat Scylla.' Aeneas patris verba audit
et saxa vitat. sic vix incolumese periculo evadunt.
ubi ad Siciliam veniunt, mintem Aetnam vident; naves ad
terram dirigunt et sub noctem ad litus insulae adveniunt. sub
monte in litore quiescunt. mons Aetna per noctem tonat; flammas
et saxa in caelum proicit. Troiani territi sunt et anxii diem
exspectant.
festinint naves conscendere cum hominem vident, qui ad litus
currit. Troianos vocat; accurritad eos et 'servate me,' inquit, 'vos
oro. ego Graecus sum, comes Ulixis. ceteri fugerunt. ego solus
maneo. fugite, miseri, fugite, Cyclopes hic habitant, gigantes
immanes, qui homines edunt nolite me Cyclopibus tradere.
servate me, accipite me in navem.'
subito Troiani Polyphemum vident, gigantem ingentem. ille
oves de monte ducit. caecus est; lente descendit; in via saepe
lapsat, Aeneas territus est. 'currite ad naves, ' inquit; 'festinate!'
Troiani comitem Ulixis accipiunt et fugiunt ad naves.
Polyphemus iam ad litus advenit et in mare procedit. Troianos
videre non potest sed audit eos remigantes. clamorem ingentem
tollit. ceteri Cyclopes clamorem audiunt et currunt de montibus
ad lutus. saxa ingentia in naves coniciunt; sed Troiani iam e litore
remigant. Cyclopes eos contigere non possunt.

aneas ex urbe troia fugit

trioanorum pauci evadunt; urbem ardentem relinquunt et fugiunt in montes. inter eos est aeneas, princeps troinanus; ille patrem et uxorem et parvum filium e flammis eripit et ad montes ducit. mox alii ad montes conveniunt. omnes desperant, sed aeneas ‘troia incensa est,’ inquit, ‘sed nos troiani supersumus. venite mecum. novam troiam in alia terra condere debemus.’
illi aeneam laeti audiunt. montes relinquunt et ad oram descendunt; naves conscendunt et mox ab urbe troia in terras ignotas navigant. diu in undis errant et multos labores subeunt. tandem in italiam veniunt et urbem condunt.