Decem annos Graeci Troianos obsident sed urbem capere non possunt. Tandem Agamemnon, rex Graecorum, desperat; omnes principes convenire iubet et ‘decem annos iam Troiam obsidemus,’ inquit; ‘saepe Troianos in pugna vincimus sed urbem capere non possumus. Ego despero. Quid facere debemus? Domumne redire debemus? Quid vos monetis?’
Ceteri principes tacent, sed Ulixes ‘ego non despero,’ inquit; ‘consilium novum habeo. Audite me.’
Omnes pricipes consilium Ulixes attente audiunt; consilium laeti accipiunt. Equum ligneum faciunt, ingentum; multos viros fortes in equum immittunt. Illi in equum ascendunt et navigant ad insulam vicinam.
Prima luce Troiani naves Graecorum vident abeuntes; gaudent quod Graeci non adsunt, gaudent quod pugnae tandem confectae sunt. E portis urbis currunt ad oram desrtam; equum ingentem spectant in ora stantem. Alii ‘equum debemus in urbem ducere,’ inquiunt. Alii ‘ equo nolite credere,’ inquiunt; ‘timemus Graecorum dona. Fortasse Graeci in eo celati sunt.’ Tandem constituunt eum in urbem ducere. Omnes laeti eum per portas trahunt et in arce ponunt. Deinde epulas faciunt et multum vinum bibunt.
Nox adest. Dormiunt Troiani. Graeci qui in insula sunt naves conscendunt et celeriter ad urbem Troiam redeunt. Ei, qui in equo celati sunt, taciti exeunt et festinant ad portas.
Vigiles Troianorum dormiunt; ebrii sunt. Graeci eos occidunt; portas celeriter aperiunt et comites accipiunt. Omnes in vias urbis currunt. Pauci Troianorum resistunt. Mox Graeci totam urbem capiunt. Tandem regiam Priami oppugnant; Priamum et filios eius occidunt. Pauci evadunt. Sic Graeci tandem Troiam capiunt et urbem delent.
read in english
No comments:
Post a Comment